Allemaal beestjes

Dit jaar heb ik bijgehouden hoe de bloei van de struiken en bloemen in onze tuin verloopt. Hoe het elkaar opvolgde en welke kleine dieren hier op af kwamen. Het voorjaar leek nat en kouder dan in voorgaande jaren en dat vind ik van deze zomer net zo. Maar pas las ik dat het juist voorgaande jaren warmer en droger was dan in voorgaande jaren en dat het, zoals het nu is, juist meer lijkt op wat normaal is in Nederland.

Bij ons in de tuin is het bijna nooit netjes. Heel veel dingen groeien hier erg gemakkelijk en we houden dat graag zo. We gebruiken geen (biologisch) gif tegen wat dan ook en werken ons bijna nooit moe in de tuin. En we weten ook niet alles. Zo hebben we zaad gezaaid waar het helemaal niet kan groeien en herkennen we niet alles. Zo staan er brandnetels, speerdistels op verschillende plekken. En zijn er altijd paardenbloemen. Dit alles heeft zijn voor- en nadelen.

Toen de paardenbloemen in maart tevoorschijn kwamen, zag ik de eerste citroenvlinders, net als de koolwitjes. Paardenbloemen hebben niet mijn hart gestolen. Ik vind ze vaak rommelig overkomen, maar dit vond ik leuk. Nuttig. Na de paardenbloemen kwamen de judaspenning, het fluitenkruid en de kornoelje in bloei. Die waren er allemaal niet zo heel lang, maximaal maar drie weken, maar bij de kornoelje zag ik de eerste atalanta’s van dit jaar.

Hierna kreeg de liguster haar witte bloemetjes. Die geur, ik wist niet wat ik mee maakte, wat een sterke, maar overheerlijke zoete geur. Daar zag ik diverse koolwitjes, nog meer atalanta’s en ook dagpauwogen. Zelfs de grote groene sabelsprinkhaan liet zich daar zien. In de berm van de Koekendorpsweg zag ik een vlinder, de kleine vos. Ik heb die in voorgaande jaren maar heel sporadisch gezien, maar nu zag ik er al meteen al twee tegelijk. Ik vroeg me af of deze vlinder zou blijven voor de rest van de zomer.

Na de liguster kwam de sneeuwbes met haar lichtroze bloemetjes. Vooral hommels en honingbijen doen zich hier te goed aan, maar toch ook het bont zandoogje en de atalanta. De sneeuwbes bloeit lang en dat is goed voor vele insecten. Toen kwamen de bloemen van de vlinderstruik. Net als de cichorei en de teunisbloem. Het werd en is één groot vlinderfeest. Tientallen atalanta’s, kleine vossen en dagpauwogen fladderen om me heen als ik nu langs de vlinderstruik loop. Ook komen de gehakkelde aurelia, de distelvlinder en zelfs de argusvlinder op de geur af. En nu bloeit de gewone bereklauw. Deze plant is niet giftig voor de mens en blijft laag. Hier heb ik voor het eerst de kleine vuurvlinder gefotografeerd.

Het lijkt er op dat ik dit jaar veel meer vlinders zie dan in voorgaande jaren. Meer verschillende soorten ook. De kleine vos is hier bij ons in de tuin talrijk aanwezig, terwijl ik die de afgelopen twee jaren bijna niet zag. Hoe het precies komt, dat weet ik niet. Ik denk graag dat dit komt door de diversiteit van planten in onze tuin, maar of dit echt zo is..?

1 comment